Bestemming paradijs

Wat is het eilandleven toch mooi!

We genieten met volle teugen van de laatste vakantieweek op het eiland Derawan. Derawan is één van de 30 eilanden van de eilandengroep Derawan. Er leven iets meer dan 1000 eilandbewoners op Derawan. Daarnaast wonen er nog mensen op het eiland Maratua. De rest van de eilanden zijn onbewoond. Na een paar dagen leer je de  gezichten een beetje herkennen en knopen de eilandbewoners een gesprekje met je aan. 

Alle dagen geniet ik van de ondernemende jochies die met hun kleine kano het eiland rond gaan. De één staat vooraan in de kano druk aanwijzingen te geven. De andere 2 peddelen. Ze zijn op zoek naar de grote schildpadden waar ze heel even op de rug mee kunnen liften. Een lol dat ze hebben als het ze van de 10 pogingen 1 keer lukt. Hun ouders deden dit soort spelletjes al en hun grootouders waarschijnlijk ook. Uren kan ik in het water turen. Naar het onderwaterballet van prachtige schildpadden of vissen die elkaar het leven zuur maken.

We hebben even moeten wennen aan het eten hier op het eiland. Er is weinigvariatie. Je hebt nasi goreng, mie goreng, kip of vis. Weinig groente en fruit. Maar dat is nu eenmaal het eilandleven. Na een week weten we waar we moeten eten en het is overheerlijk. Basic en eerlijk zonder al teveel poespas. Als je na het eten afrekent en je ze als dank een fooi wil geven weigeren ze dat hartgrondig. Dit heb ik nog nooit meegemaakt! 

Berend heeft een duikschool met professionele divemasters gevonden. Het onderwaterleven is ontzettend rijk rondom de Derawan eilanden. Ik ga als enige niet-duiker een dagje met de duikclub mee. We gaan naar Kakaban. Het eiland ligt op 1 uur varen van Derawan vandaan. Bij de duikers zie ik een hoge  concentratie als we er naar toe varen. Bij de briefing ben ik al na 5 minuten kwijt wat ze gaan zien en doen. Ik ben geen held in het water. Het enige wat ik heb gehoord is sterke stroming en haaien. Mooi is dat! Berend en z’n duikbuddies zijn al in het water. Ik spreek mezelf een partijtje moed in en hoop dat de achtergebleven crew me een beetje in de gaten houdt. Zelfs alleen met het snorkelen al is het geweldig mooi onder water. Tropische vissen in allerlei kleuren, schildpadden en schitterend koraal gezien. Als ze terug komen is iedereen enthousiast van wat ze gezien hebben onder water. Naast de vele ‘onschuldige’ haaien heeft een groep zelfs een tijgerhaai op afstand gezien. De tijgerhaai kan heel agressief zijn naar mensen. Slik!! 

We gaan voor anker bij Kakaban eiland. Dit eiland staat bekend om haar niet stekende kwallen. Op het eiland ligt een groot meer. De kwallen in dit meer hebben geen natuurlijke vijanden, dus ze hebben geen tentakels meer. We lopen over een steiger door de jungle. Als we op het hoogste punt staan kijk je zo uit over het meer. Wat een machtig gezicht! Zo sereen. Het lijkt wel een sprookje. Het meer is zoet-en zout water ineen en één van de 2 meren wereldwijd met dit soort kwallen. Ik glij voorzichtig het water in. Hoe dieper je gaat, hoe meer kwallen er zwemmen. Als ze tegen je aan zwemmen voelt het jelly-achtig aan. Onder water heerst een sprookjesachtige sfeer. Zo mooi!

De volgende ochtend vertrekken we om 5 uur met de speedboat naar een platform. Op het platform zijn vissers aan het werk. Ze vangen kleine visjes die ze vervolgens op het platform in de zon drogen. Ikan teri. Whalesharks komen ook naar het platform toe. Het is met de speedboat 2,5 uur varen naar het platform. Tijdens de reis wordt je helemaal door elkaar geschud omdat de boot continu op de golven klapt. Als we rond 7 uur aankomen zien we al whalesharks zwemmen. Wat een immens machtige dieren! Ze kunnen een meter of 10 lang worden. Berend springt met zijn snorkel de zee in. Ikzelf durf niet zo goed. Wel uit de boot te springen maar niet vanuit zee mezelf in de boot  te hijsen. De kapitein wenkt me vanaf het platform. Zo’n 5 meter hoog. Moet ik nu vanuit de boot het platform op klimmen? Ja, dus! Ik begin de klim en sta al snel op het platform. Nu nog over 2 balken voetje voor voetje richting de whalesharks schuifelen. Ik moet er niet aan denken om nu mijn evenwicht te verliezen en bovenop zo’n walvishaai te vallen. Als ik er ben geniet ik van alles om me heen. Wat een indrukwekkende dieren.  Gelezen dat er nog maar slechts 1000 geregistreerde in de oceaan rond zwemmen en dat ze ernstig bedreigd worden. Eerlijk is eerlijk, wat hier gebeurd is net op het randje. De whalesharks worden gelokt door de vis. Ik weet ook niet of ze anders wel zouden komen? Wij zijn de enige vandaag dus gelukkig is het niet massaal. Van bovenaf kan ik goed zien hoe ze cirkelen rond Berend. Het zijn er 3 waarvan één moeder en kind zijn. Al met al is het zeker de heftige reis waard en kunnen we er weer één van de bucketlist schrappen. 

Paradijs, wat ga ik je missen!! Een koraalduivel als buurman en onze overburen de schildpadden.Op mijn bureau op het werk ga ik mijn gevonden schelpen neer leggen. Als herinnering aan die mooie tijd op het eiland. Om mezelf eraan te blijven herinneren om af en toe eens te zuchten als een schilpad en terug te denken aan de tranquiliteit van het eiland en haar eilandbewoners.