Tetebatu

Vanuit Kuta hebben we een rit geregeld naar Tetebatu. Tetebatu ligt aan de voet van de vulkaan Rinjani. Het is zo’n 2 uur rijden vanaf Kuta. Via booking hebben we een homestay voor 2 nachten geboekt. De recensies zijn heel goed over deze  accomodatie. Het zou net buiten Tetebatu moeten liggen. Na navraag te hebben gedaan blijkt de homestay meer dan 5 km buiten het centrum te liggen. De auto stopt en we worden opgewacht door een jongen. We volgen hem over een bospaadje en komen bij homestay sama sama uit. De homestay is zeer kleinschalig opgezet. Er staan maar 3 bungalows. We worden naar ons huisje gebracht. Het huisje ziet er netjes maar basic uit. Het uitzicht is erg mooi vanuit hier. We worden zeer vrolijk en enthousiast ontvangen en uitgenodigd voor een welkomstdrankje. We besluiten om ook eerst wat te eten en daarna op pad te gaan met een gids voor een trekking van een halve dag. Ik bestel nasi campur en Berend olah-olah. Olah-olah is een lokaal Sasak-gerecht. De mannen gaan de keuken in. Het verloopt nogal chaotisch in de keuken. Best lachwekkend! Tot 4 keer toe vragen ze of ik nasi campur heb besteld. Zouden ze misschien eerst via internet moeten opzoeken hoe ze het moeten maken? Ook rijdt iemand op de scooter weg om nog wat ingrediënten te halen. Dat beloofd wat! Uiteindelijk krijgen we ons eten. Ondanks mijn verwachtingen is het wederom vers en erg lekker.

We hadden liever eerst wat rondgekeken en zelf navraag gedaan wat nu het mooiste is van deze regio. In het nationaal park zijn veel watervallen. Het beklimmen van de Rinjani gaat het in ieder geval voor mij niet worden. Ik ben nog steeds niet fit. Het is een wandeltocht van 5 dagen. De  vulkaan is bijna 4000 meter hoog. Na het eten gaan we met 2 gidsen op pad. Ze heten Jeffrey en Joedi. Onderweg vertelt Jeffrey over de verschillende soorten bananenbomen en de geneeskrachtige planten die we tegen komen. We lopen door de rijstvelden via smalle paadjes. Het vereist een hoge concentratie van waar je je voeten precies neerzet. Het is een mooi gezicht al die rijstterrassen. We komen uit bij een mooie waterval. We dalen af via een trap om bij de waterval uit te komen. Berend gaat onder de waterval staan. Het water is heerlijk koud. Ook de temperatuur is aangenaam en niet zo drukkend en warm als in Kuta. We gaan weer verder en komen uit op een wiebelig bamboebrugje. Met knikkende knieën loop ik er overheen. We betalen een ‘donasi’ voor de waterval. Dit komt geld ten goede aan het dorp. Ook rondom de waterval wordt het afval opgeruimd. We krijgen thee en pisang goreng voorgeschoteld. Pas sinds een jaar of 7 komen er toeristen in deze regio. Als ik mijn naam in het boek schrijf zie ik dat er gemiddeld zo’n 6 toeristen per dag komen. Niet echt veel! We lopen nu weer de heuvel op. Je hebt zo een schitterend uitzicht op de rijstterrassen. Ook zien we hoe ze rode pepers verbouwen. Her en der wordt er door Jeffrey wat geplukt. Pepers, pandanblad en een soort van bonen. Jeffrey zegt dat het de ingrediënten zijn voor ons avondeten van vanavond. We lopen nog verder de heuvel op. Jeffrey zegt dat hij wat verse kokosnoten uit de palmboom voor ons haalt. Zo behendig als een aap klimt hij omhoog. Hij kapt een paar kokosnoten los. Doef!! Met een grote klap vallen ze één voor één op de grond. Hij kapt aan beide kanten een stuk van de kokosnoot af. Aan één kant kapt hij de opening. Heerlijk om verse klappermelk zo uit de kokosnoot te drinken! Dit is pas genieten! We praten wat.  Over het leven. Jeffrey vertelt dat hij 4 jaar in Maleisië heeft gewerkt. Hij werkte illegaal op een palmolieplantage. Het werk was erg zwaar vertelt hij. Ik vertel dat we op Sumatra ook dat soort plantages hebben gezien. Dat de omstandigheden ook erg slecht waren. Jeffrey vertelt dat hij dit werk heeft gedaan om iets op te bouwen, ook al heeft het werk niet veel geld opgebracht. Hij heeft een stukje land gekocht en er een klein huisje op gezet. Door het opkomende toerisme hopen de bewoners van Tetebatu dat de leefomstandigheden beter worden. Na de klim tegen de heuvel heb ik zo’n dorst gekregen dat mijn kokosnoot zo leeg is. Jeffrey kapt uit de schil van de kokosnoot een lepel. Vervolgens kapt hij de kokosnoot in tweeën. Heerlijk om die kelapa muda zo leeg te lepelen. We vervolgen onze weg. We gaan nu in het bos op zoek naar de zwarte aap. De zwarte aap komt in tegenstelling tot de grijze aap nooit uit de boom. Het zijn schuwe apen. Ze leven in groepen. Er leven zo’n drie groepen van 10 tot 20 apen in het bos. We zien tot nu toe alleen maar grijze apen. De brutale punky monkeys. Het hele bos zijn we al afgestruind, maar geen zwarte aap te bekennen. Jeffrey zegt dat we morgen wel terug komen. We horen iets ritselen. Wat een geluk! Het zijn toch de zwarte apen. Mooi om te zien! Echt genieten. Missie volbracht! We lopen door het dorpje terug. De hond van de buren heeft ons zo’n beetje de hele wandeling vergezeld. Het is een grappig beestje. Voor we het weten komen uit alle hoeken en gaten honden op ons af. Ze blaffen en proberen de hond uit te dagen. Jeffrey en Joedi proberen de honden te verjagen. Zelfs met een stok en af een toe een steen richting de honden te gooien. Ik voel me slecht op mijn gemak, ook al hebben de honden het niet op ons voorzien, het blijft toch akelig. Ook omdat de hond bescherming bij ons zoekt en je af en toe moet uitwijken als de andere honden te dichtbij komen. Ik denk dat we wel 1 km achterna gezeten worden. Gelukkig zijn we bijna het dorp uit. We stoppen even bij de zwager van Jeffrey. We worden verwelkomd in het Nederlands. Welkom, meneer en mevrouw! Hè, hoe kan dat? Hij stelt zich voor als Eddy. Hij zegt dat hij een klein beetje Nederlands spreekt. We drinken wat thee en eten wat kroepoek. Eddy laat wat koffie en specerijen zien. Hij legt het e.e.a. uit en laat ons cacaobonen proeven. Het is 100% pure chocolade. Wat een geluksmomentje. Eddy vraagt of we morgen de tour gaan doen met de watervallen, de dorpen met bamboe- en weverij. We zeggen dat we het nog niet weten. Ook dat we de dorpen best aardig vinden, maar meer iets van de natuur rondom Tetebatu willen zien. Ik voel aan dat we duidelijk moeten zijn, anders zitten we ergens aan vast wat we echt niet willen. We nemen afscheid van Eddy. Nu nog het bospaadje nemen en dan zijn we weer bij sama sama bungalow.

We rusten wat uit bij de bungalow en onder het genot van een bintang genieten we van het uitzicht. We maken kennis met Andy. Andy is de eigenaar van sama sama bungalows. Hij vraagt wat we zoal gedaan hebben. Ook vertelt hij wat over de omgeving van Tetebatu. Al met al was het een zeer geslaagde dag!