Bikkel

Lieve Ibrahim,
De week voor de operatie zijn we weer voor even samen. Ik weet dat het maar even mag duren, maar dat geeft niet. Ik geniet ervan om elk moment met je samen te zijn. Ook is het fijn om te zien dat je papa en mama ook een beetje vakantie vieren. De komende periode zal hen zwaar vallen. Ze willen je het liefst de pijn besparen, maar dat gaat helaas niet. Deze operatie is nodig om je zo goed mogelijk te laten praten. De afgelopen week ben je extra verwend met eten. Mocht je allerlei zoetigheid en hartigheid proeven. Ik geef je papa en mama groot gelijk. Even niet letten op wat ‘goed’ is. Je zal de komende tijd alleen maar vloeibaar voedsel krijgen. Misschien een beetje bubur. Dat je vloeibaar moet eten heeft er mee te maken dat de wond in je mond goed moet herstellen.

De afgelopen week zijn we twee keer op bezoek geweest bij Kolewa Foundation. De hartelijkheid waarmee jij en wij zijn ontvangen is hartverwarmend. De stichting helpt jou, maar ook andere kinderen en volwassenen. De patiënten komen van heinde en ver. Van Kupang tot zelfs van Kalimantan. Niets is teveel voor Kolewa Foundation. We maakten kennis met de medewerkers. Allemaal betrokken mensen. Wij kregen een rondleiding door het gebouw. Er werd uitgelegd welke mensen er, en met welke aandoening, door stichting Kolewa belangeloos worden geholpen. Kinderen met schisis net zoals jij, maar ook kinderen met o.a. gehoorproblemen. In de activiteitenruimte zijn de patiënten en hun begeleiders  aanwezig. Ze zijn onder begeleiding van vrijwilliger Noëlle aan het knutselen. Als we terug zijn van de rondleiding zitten de patiënten in een kring oefeningen te doen. Het zijn simpele oefeningen om de mondspieren te trainen. Je aandacht is snel afgeleid. Je hebt het voorzien op de deurtjes van een kast. 

Kolewa Foundation zet zich ook in voor de evacués ten gevolge van de vulkaan Gunung Agung. Al weken zijn de bewoners rondom de vulkaan van huis en haard verwijderd. Zo ontheemd. Voor een grijpstuiver al hun vee moeten verkopen aan een gewetenloze opkoper. Ondertussen doen wij, een handjevol toeristen, ons te goed aan de geneugten van het leven op Bali. Kolewa Foundation bezoekt een paar keer per week de evacuatiekampen. Waarschijnlijk met gevaar voor eigen leven. De mensen in de evacuatiekampen leven in erbarmelijke omstandigheden. Geen idee of ze worden geholpen door de regering zelf. Kolewa zet zich voor hun in, maar ook de Balinezen en de expats zamelen geld en goederen voor de getroffenen in.

De volgende dag gaan we weer naar Kolewa toe om eten op de markt in te kopen voor rumah bicara. Elke dag moeten er tussen de 25 en 30 monden in het opvanghuis gevoed worden. Wydia en Noëlle gaan met ons mee. Het is een plaatselijke markt. Allerlei geuren dringen zich aan me op. Ook de minder lekkere zullen we maar zeggen. Jij gaat ook gezellig met ons mee. Eenmaal op de markt kopen we kangkung, uien, eieren en nog veel meer. Leuk om te zien dat Kania zelfs op Bali ook nog onderhandeld over de prijs. De prijzen zijn vele malen hoger dan op Java. Dit heeft te maken dat de meeste groenten van de heuvels rondom de Agung komen en er nu schaarste heerst. We hebben flinke inkopen gedaan. Daarna nog 2 zakken van 25 kilo aan rijst gekocht. We maken een foto met het team en de patiënten. De groenten die we hebben gekocht is slechts voldoende om alle monden voor slechts 1 dag te kunnen voeden. Een druppel op de gloeiende plaats dus.

Een paar dagen later gaan je papa en mama samen met jou naar de plastisch chirurg van het Dharma Yadnya ziekenhuis in Denpasar toe. Er wordt een röntgenfoto gemaakt en je wordt onderzocht. De volgende ochtend is de operatie al. Best snel al! Ik heb met je te doen! Die avond ben je erg vrolijk. Je weet nog niet wat je te wachten staat. Ik heb zo met je te doen. Ik probeer me kranig te houden maar het liefst zou ik een potje naast je willen huilen, maar daar ben je niet mee geholpen. Je papa en mama pakken al je spullen in. Je zal  2 nachten in het ziekenhuis moeten blijven.

De volgende dag ben je opgewekt en vrolijk. Wat ik zo grappig aan je vind is dat als je lacht je onder je rechteroog een kuiltje in je wang krijgt. Dat vind ik zo lief! Ik geef je nog een dikke kus. Ook je papa en mama. We zwaaien je uit. In het zwembad liggen als herinnering aan jou nog de kleine witte stenen uit de tuin. Op jouw commando geven wij de stenen één voor één aan je. Je gooit ze dan met veel enthousiasme in het zwembad. We moeten ervoor uit kijken dat we zelf niet worden geraakt. Jij hebt lol voor 10. Wij dus ook. Degene die elke dag het zwembad schoonmaakt zal het niet leuk vinden. De ochtend van de operatie proberen we wat afleiding te zoeken. Opa en oma rijden op de scooter naar Kuta. Even een andere focus. Gelukkig, rond 11 uur krijgen we te horen dat de operatie gelukt is! Wat ben ik opgelucht! Rond 5 uur in de middag gaan we naar het ziekenhuis toe. Zo blij om jou weer te zien. Je bent nog een beetje draaierig van de narcose, maar je kijkt helder uit je ogen. Ook vind ik je al best actief na zo’n ingreep. Wat ben je toch een bikkel! 

De volgende ochtend gaan we je weer bezoeken. Je bent op dat moment aan het slapen. De afgelopen nacht ben je vaak wakker en wat huilerig. Je papa en mama lopen midden in de nacht met je door de galerijen van het ziekenhuis. Als de dokter vanmiddag is geweest mag je misschien vandaag al naar ‘huis’. Tenminste het huis in Sanur. Dat zou toch fijn zijn! Beter dan in het ziekenhuis met al die zieke mensen om je heen. Helaas komt de dokter die dag niet op visite. Toch nog maar een nachtje blijven dus. 

De volgende ochtend mag je naar ‘huis’. Herstellen op een fijne en rustige plek. Het is fijn om je weer te zien. Het is helaas onze laatste dag op Bali. Het voelt aan als een steen in mijn maag. Ik wil nog niet gaan. Ik wil gewoon nog even bij je blijven. Hoop er zelfs even op dat de vlucht gecanceld wordt vanwege de vulkaan. Gelukkig slaap je op het moment van afscheid.  Het afscheid nemen valt me zwaar!

Ik ben zo enorm trots op jou! Je bent een echte bikkel. Nu nog even een paar dagen op Bali herstellen en als het goed is mag je na de controle naar Java toe.

 
Lieve held van me, een dikke kus van je opa en oma. Sampai jumpa lagi <3
xxx