Nieuw leven

Ik heb vannacht niet goed geslapen. Ik droom hier op de rivier de meest vreemde dingen en over mensen van lang geleden. Het lijken wel koortsdromen. Berend ervaart het ook zo.

Gisteren zeiden we met enig bravoure, dat we de trekking met kano van 4 uur wilden maken, maar vanochtend denken we er toch iets anders over. Tot nu toe een vol programma gehad en weinig op de boot geweest overdag. We overleggen met Nur. Geen probleem zegt Nur, we passen het programma gewoon aan. We gaan eerst naar een man die zijn leven heeft gewijd aan de jungle. In 1997 is er een groot deel van de jungle afgebrand. Zo’n 350 hectare. Hij probeert elke dag minimaal 5 bomen terug te planten. Tot nu toe heeft hij 61 hectare terug geplant. Zijn werk wordt gesteund door de organisatie FNPF (http://www.fnpf.org/what-we-do/tanjung-puting-national-park?lang=nl) en donaties van bezoekers. De bladeren/vruchten van de bomen die worden terug geplant hebben allemaal een medicinale werking. We  lopen 1,5 km over een steiger naar het verblijf van de man. We maken kennis met hem. Hij spreekt geen Engels en Nur vertaalt voor ons. De man leeft zonder elektra en internet samen met zijn kat in de jungle. Trouwens geen internet hebben is een verademing merk ik. Ik word nergens door afgeleid. Ik krijg niets mee wat er in de rest van de wereld gebeurd. Heerlijk gewoon!! We kunnen een boom planten als we willen zegt de man. Op weg naar hem toe zagen we al her en der namen van mensen op bordjes staan. Ik wil graag voor Ibrahim een boom planten. Mijn oog valt op de nyatuh boom. Een hoge sterke boom met medicinale werking die veel vruchten geeft aan alle dieren in de jungle. Ik vind het wel iets hebben. Dat Ibrahim later ook een ‘grote sterke’ man mag worden, vrijgevig is en dat hij zijn wijsheid (vruchten) aan andere mensen geeft. Berend plant een belantiboom en zet onze beide namen op het bordje. 

Aan boord weer een uitgebreide lunch. Ik merk dat ik er last van krijg om zo vaak en zoveel te eten. De kilo’s vliegen er aan! 

Na de lunch gaan we naar het laatste feedingstation Tanjung Harapan. Eerst bezoeken we het informatiecentrum. Daarna gaan we lopen. Wat een muskieten! Ze prikken zo door mijn lange broek heen. We horen de orang oetans al als we lopen. Ze bewegen zich zo sierlijk. We zien ook een megagroot mannetje aankomen. Ik ben zwaar onder de indruk! Er komen enorm veel orang oetans hier. We kijken onze ogen uit en genieten ervan!

Als we weer terug zijn op de boot varen we een heel eind stroomafwaarts. Helaas eindigt onze klotoktour morgen. We hebben enorm genoten. We stoppen bij zonsondergang nog bij een groep ruziënde neusapen. Nur vindt de neusapen net zoals ons hilarisch. We hebben de afgelopen dagen heel wat afgelachen met Nur. 

Nur wijst. Kijk, vuurvliegjes!!! Wat een prachtig gezicht. We leggen aan. We zullen hier onze laatste nacht verblijven. Ons laatste diner aan boord met kaarslicht, vuurvliegjes en de geluiden van de jungle op de achtergrond. Wat een romantische setting. Ons laatste flesje wijn gaat eraan en we proosten op een paar hele mooie dagen. Wat hebben we genoten! De mannen maken ons bed voor de laatste keer op. Nog even koffie drinken op het achterdek. Het is tijd om te gaan slapen. Achter op mijn rug voel ik iets kriebelen. Ik sla met mijn hand op mijn rug. Ieeek, ik voel dat ik iets weg sla. Oooooohmyyyyygodddd! Berend dacht al dat hij iets op mijn rug had gezien zei hij. Hij haalt de zaklantaarn erbij. Toch maar even Nur roepen. Ik ben naar beneden gevlucht. Nur en Apek komen snel naar boven. Het is een dikke vette spin!! Ongevaarlijk zegt Apek. Uhuh!!Ondertussen voel ik het overal kriebelen. Die nacht zorg ik er wel voor dat de klamboe goed dicht zit. Er schuilt geen ‘Jane’ in mij heb ik gemerkt!