Hoe gaat het met U?

Rond een uur of 7 hebben we trek en gaan bij het restaurantje van de accommodatie  zitten. We bestellen het eten bij Nanu. Nanu noemt ons maami en paapi. Nanu is security, schoonmaker en kok ineen. Een echte alleskunner. Hij gaat de keuken in. Even later komt Eddy er ook aan. Er ontstaat lichte paniek. Vanavond kan er niet gekooktworden want er is iets mis met het gasfornuis zegt Eddy. Ik ben zo moe dat ik zeg het beter is om gewoon te gaan slapen. Morgen is er weer een dag! Nee, zegt Eddy! Hij brengt ons wel naar een warung toe. Ik zie het niet zitten om achterop de scooter in het pikdonker te rijden. Je ziet geen hand voor ogen! Ik laat me toch overhalen. De warung is van zijn oom zegt Eddy. Eddy wilt mij eerst brengen, rijdt dan terug, en haalt dan Berend op. Dat is het plan tenminste! Eddy start de scooter. Ik spring achterop de scooter. De weg gaat omhoog. Ik heb het gevoel alsof ik opstijg en ik hou me angstvallig vast. Het is een smal paadje met rechts rijstvelden en links een donker bos.  Mamamia, ik durf me niet te verroeren. Hop, over een brugje slechts 2 dikke bamboestokken breed. Ineens zie ik Eddy z’n hoofd naar rechts schieten. Woop, ik dus ook. Pffff, overhangende palmboom net kunnen ontwijken. We komen bij de weg aan. Een gevoel van euforie overvalt me. Heerlijk, om zo achterop te rijden, de angst voorbij. Er is geen enkele verlichting. De enige verlichting is de koplamp van de scooter. Af en toe lijkt het net of er een spook opdoemt. Mijn verbeelding speelt me weer eens te parten. Vrouwen met een witte hijab lopen langs de weg. Het heeft iets spookachtigs. We stoppen. Eddy wijst en zegt dat het daar is. Hij rijdt weer aan. Ik loop vertwijfeld naar het donkere huis toe. Uit de deuropening komt een man. Hij zegt; “Goedenavond, hoe gaat het met U”? Verbaasd geef ik ook antwoord in het Nederlands. De man spreekt vloeiend Nederlands. Ik zie een paar tafels en stoelen staan. Hij zegt dat ik kan gaan zitten. Het is er donker. Even later komt er een meisje  naar buiten. Vraagt of ik iets wil eten. Ik zeg dat er zo nog iemand komt. Niet veel later komt Berend ook aan. Hij heeft het hachelijk tochtje net zoals ik ervaren. We worden er een beetje lacherig van. Het meisje komt naar buiten. Er is geen menu zegt ze, en in een rap tempo noemt ze alles wat ze hebben op. Ik bestel soto (soep) en Berend saté. Ze gaat weer naar binnen. De soto is heerlijk en royaal gevuld. Opeens voel ik  iets op mijn rug vallen en naar beneden lopen. Ieeeek, ik sla op mijn rug. Ik voel niets meer. Wat het geweest is weet ik niet. Als we klaar zijn met eten wordt Berend  door Eddy naar binnen geroepen. Ik weet even niet wat ik moet doen? Toch ook maar binnen een kijkje gaan nemen? Ik loop door een smalle gang en in de aansluitende ruimte zie ik Berend op de grond zitten omringd door 5 mannen. Eddy gebaart dat ik verder moet komen. Ik zie Eddy, Ron (degene die Nederlands spreekt) en nog iemand anders een domino kaartspel spelen. Ondertussen kijken ze naar de televisie. De champions league wordt uitgezonden. Berend kijkt naar de wedstrijd. Ik ga naast Berend op de grond zitten. We krijgen zoete thee te drinken. Het zijn echte voetballiefhebbers merk ik wel, net zoals Berend. Ze hebben het over spelers van lang geleden. Gullit, van Basten en nog veel meer namen komen voorbij. Voetbal verbroederd. Het gesprek speelt zich voornamelijk in het Nederlands af. Ron, de oom van Andy en Eddy is o.a. reisleider voor Koning Aap. Hij leert de anderen ook Nederlands. Stuk voor stuk hebben ze voetbalkennis in huis. Ze hebben het over wedstrijden van lang geleden. Dat het dorpshoofd als enige televisie had en dat het hele dorp naar de voetbalwedstrijden mochten kijken. Ook hebben ze zelf allemaal in het plaatselijk team gespeeld. Er komen nog 2 andere mannen in de ruimte zitten. Rondom de ruimte liggen de slaapkamers. De deuren staan open en zonder gêne krijg ik een kijkje van het leven mee. Als de mannen teveel in de wedstrijd opgaan gaan de deuren één voor één dicht. Bij één van de dominospelers zie ik een flesje redbull aan z’n oor hangen. Ik kijk gefascineerd toe. Later blijkt dat degene die verliest de volgende ronde het flesje gevuld met water aan zijn oor moet hangen. Het lijkt me erg pijnlijk! Ze spelen daarom het spel in rap tempo. Ze roemen Berend om zijn voetbalkennis, terwijl wij juist onder de indruk van hun kennis zijn!

Na half 11 is de wedstrijd afgelopen. Ik ben moe van de lange dag. Eddy brengt me met de scooter tot aan het paadje en zegt dat ik terug kan lopen naar Sama Sama. Echt niet, denk ik!!! Geen haar op mijn hoofd dat ik alleen dat paadje inloop. Ik wacht aan de weg totdat Berend er ook is en we lopen samen over het paadje terug!!! Hellllllooooooo!!!! We komen aan bij het restaurant. Andy zit er met nog een aantal mensen. We gaan erbij zitten. Al snel wordt er gevraagd of we rijstwijn willen. Ik zeg dat als het arak is dat ik oversla. Nee, dit is iets anders! Minder sterk. Vooruit dan maar. Even proeven. Niet slecht. Ik raak in gesprek met een andere toerist. Via via kent ze Andy. Ze is hier met haar zus. Zijzelf werkt voor een Zwitserse hulporganisatie op Bali. Ze is als modeontwerper afgestudeerd. Ze is erg enthousiast over het werk dat ze doet. Ze begeleidt een groep vrouwen op Bali. De vrouwen maken o.a. tassen naar eigen ontwerp. Ze heeft een bepaalde visie. De vrouwen zoveel mogelijk zelf laten ontwerpen en creëeren. Ik deel haar visie. Zo alleen worden vrouwen ‘owner’ van hun eigen ontwerp en kunnen ze uiteindelijk voor zichzelf zorgen. Beide zussen zijn nu ‘even’ samen op Lombok. Haar zus vliegt daarna door voor een congres naar Jakarta. Het congres gaat over corruptie. De rijstwijn vloeit rijkelijk en de reggaetonen overheersen. Ik vraag aan Andy waarom hij de de homestay sama sama heeft genoemd. De uitdrukking wordt ook wel eens gebruikt als je iemand bedankt. Degene zegt dan sama sama. Het betekent zoiets als ‘you’re welcome’. Toch heeft het een diepere betekenis zegt hij. Sama sama is verbinding. Als ‘wij zijn samen’. Hij vertelt dat hij een halfjaar geleden de homestay is begonnen. De mensen die in de homestay werken is familie. Familiebanden maar ook anderzijds. De ene dag is Jeffrey de gids en de andere dag weer een ander ‘familielid’. Zo verdelen ze het werk en geld onder elkaar. Ik vind het een mooie gedachte! Het ontroert me.

Andy vertelt over Nanu. Toen Nanu nog een kind was is hij weggelopen. Niemand wist waar hij was. Zijn ouders waren uit elkaar en konden of wilden niet voor hem zorgen. Hij is in totaal 10 jaar uit het dorp weg geweest. Waarschijnlijk heeft hij op straat gezworven en de meest vreselijke dingen moeten meemaken. Nanu is licht verstandelijk beperkt. Ook hij heeft in Sama Sama een plekje. Nanu heeft al drie keer in de gevangenis gezeten. Weliswaar voor lichte vergrijpen. Hij mocht zelfs boodschappen buiten de gevangenis doen voor de bewakers of hun auto’s wassen. Andy vertelt dat de gevangenis voor Nanu een goede plek was om te zijn. Hij kreeg eten en onderdak. Uiteindelijk is hij weer in Tetebatu terecht gekomen en de familie van Andy heeft hem opgenomen. We praten en lachen wat af die avond! Nu weet ik ook waarom de recensies zo goed zijn. Het voelt alsof je wordt opgenomen in de sama sama familie.

Eerder op de avond hoorden Berend en ik al iets in de jungle. Oehoe!! Berend vraagt wat dat geluid is. Niemand hoort iets! Oehoe!! Het is een uil zegt Andy. Anjak zegt dat de geesten roepen. Samen met de uil. Zo wordt je het bos in gelokt. De rillingen lopen over mijn rug. Andy vertelt het ene na het andere goena goena (zwarte magie) verhaal. Ik gruwel ervan maar vind het ook heerlijk om al die spookverhalen te horen! Lekker gruwelijk. Het bleef die nacht in ieder geval nog lang onrustig op de berg.....