Bali, Sanur

Ik word door de chauffeur van het hotel netjes gedropt voor de ingang van het vliegveld. Het is een gratis service voor de gasten van het hotel. De chauffeur regelt ook nog eens een bagagekruier voor me. De gevraagde prijs  vind ik meer dan redelijk. De jongen loopt naar binnen met al mijn bagage. Ik strompel achter hem aan. Ik krijg sowieso veel bekijks doordat ik twee verschillende slippers draag. Één teenslipper en één (gratis) slipper met het logo van een hotel erop. De jongen weet de weg en omzeilt allerlei rijen en in een mum van tijd sta ik voor de incheckbalie. Ik word vriendelijk begroet. Het gemak van reizen tegenwoordig is dat je alleen maar je e-ticket op je mobiele telefoon hoeft te overleggen. Geen gedoe met het printen van tickets incl. alle voorwaarden. Ik ben blij met deze ontwikkeling. De grondstewardess vraagt of ik aan het raam wil zitten. Ja, zeg ik. Euh nee, bedoel ik. Ik wijs naar mijn voet. Toch maar liever een stoel aan het  gangpad. Ik krijg mijn instapkaart en loop naar de beveiliging. Ik leg mijn handbagage op de band. Het lijkt wel lopende band werk. Geen idee of er echt controle wordt uitgevoerd. Ik loop naar de vertrekhal toe. Het is één grote vertrekhal. Tussen gate 1, 2 en 3 zit slechts een paar meter afstand tussen. Best komisch om te zien. Ik loop een beetje rond. Drink een kop kopi luwak, wat ik niet echt heel bijzonder vind smaken. Wat ik wel bijzonder vind is dat er zes meisjes werken en er slechts een handjevol tafels staan. Ik mag me bij gate 3 melden voor boarden. In sneltreinvaart wordt iedereen naar het vliegtuig geloodst. Ik ga een beetje als laatste aan boord. Ik wil niet dat iedereen zuchtend achter me staat op de trap. Wat een luxe. Ik heb alle drie de stoelen voor me, myself and I. Het is een vlucht van nog geen uur. Het is een relaxte vlucht. 

Aangekomen op Bali bel ik Alex (mijn broer). Hij zit al een week of 3 op Bali. Ik vertel dat ik eerder geland ben en vraag aan hem of er al iemand onderweg is om mij op te pikken. Ik tuur naar de vele bordjes maar zie mijn naam er niet tussen staan. Hé zusje, hoor ik ineens. Dat is nog eens een verrassing! Bali heeft hem goed gedaan zo te zien. 

We vertrekken naar mijn homestay. Het is een traditionele homestay. Ik installeer me zo'n beetje. Ik haal mijn rugzak uit de flightbag. Ik heb mijn flightbag met een flink slot afgesloten. Toch zie ik dat de rits waar mijn regenhoes in zit open is? De regenhoes hangt naar buiten. Op zich best vreemd. Ik weet zeker dat de rits dicht was toen ik vertrok?

Even snel opfrissen. Alex leidt me een beetje rond door Sanur. De pasar, pinautomaat en supermarkt. Hij heeft afgesproken  om te eten bij kennissen van hem. Zij wonen iets meer dan één jaar op Bali. Marjon en Robbert hebben alles in Nederland verkocht om op Bali een warung te beginnen. Hun warung ziet er van binnen erg gezellig uit. Geen doorsnee warung. Het zijn twee hele aardige mensen. Weten ook veel over Bali te vertellen. Om half 9 ben ik zo moe van de dag dat ik alleen nog maar wil slapen. 

De volgende dag ga ik naar een kliniek. De kliniek is goed uitgerust. Expats en toeristen gaan daar allemaal naar toe. Mijn homestay gastheer is vasthoudend. Hij wil me graag naar een dokter brengen. Hij is goed en goedkoop zegt hij. Daar waag ik het niet op. Ik ga bij Alex achterop de scooter. We cruisen over de bypass (verkeersader). Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we het! 

Binnen moet ik allerlei formulieren invullen. Ze legt uit wat de kosten zijn voor het onderzoek. Graag ook meteen ondertekenen anders mag ik niet door naar de volgende ronde. Ik word binnen geroepen door de arts. Ze heeft een mooi Balinees gezicht. Prachtig gewoon! Ik doe mijn verhaal. Ze stelt nog wat vragen en zegt dat ze dan naar de wond wil kijken. Zoals ik al had verwacht is de wond ontstoken. Ze zegt dat de meest adequate behandeling is om antibiotica intraveneus in te brengen. Er wordt weer een nieuwe berekening gemaakt die ik ook weer moet ondertekenen. Het bedrag loopt op tot in de miljoenen. Omgerekend toch zo'n 250 euro. Bij alle handelingen die ze uitvoeren vertellen ze wat ze gaan doen. Wel zo prettig. Weer krijg ik eerst iets ingespoten om te kijken of ik allergisch ben. Ondertussen halen ze er één hechting uit en maken ze de wond goed schoon. Ik vraag aan de arts of ze mijn broer wil vertellen dat het wat langer gaat duren. Alex komt even kijken. Fijn dat hij bij me is. 

We rijden naar het strand om te lunchen bij een strandtentje. Heerlijk even in de schaduw zitten. We bestellen beide 'gamberoni alla griglia'. De man zegt het met een perfecte Italiaanse uitspraak. Ik maak er een opmerking over. Hij gaat over in het rap Italiaans. Blijkt dat hij 3 jaar in Venetië in een restaurant heeft gewerkt. Echt grappig.

Ik laat Bali rustig op me inwerken, ondanks soms negatieve berichten dat alles zo veranderd zou zijn de afgelopen jaren. Het is ongeveer 20 jaar geleden dat ik op Bali ben geweest. Wat me opvalt is dat de westerse mannen nogal vrijpostig zijn ten opzichte van de Balinese vrouwen hier. Ik erger me er zelfs
aan. Misschien ben ik dat vrijpostig gedoe niet gewend na Java. Wat me ook opvalt zijn de tanige getatoeëerde gebronsde vrouwen van 60+ met of zonder opgespoten lippen. Het lijkt wel Ibiza. Misschien heb ik toch iets te snel mijn oordeel klaar. Misschien is Java-Bali voor mij een grotere cultuurschok dan Nederland-Java. Misschien als ik me wat vrijer kan bewegen en meer van Bali ga zien dat ik op andere gedachtes kom.

De politie schijnt hier op Bali op andere manieren aan extra inkomsten te komen. Wat ik heb begrepen is dat je ze ook eventueel kunt inhuren als politie-escorte mocht je daar behoefte aan hebben. 

De volgende dag ga ik weer naar de kliniek. Dokter Cynthia is tevreden met wat ze ziet. De overige hechtingen worden er ook uitgehaald. Opnieuw krijg ik de antibiotica intraveneus ingebracht. Weer krijg ik een gepeperde rekening. Morgen weer terug en dan hopelijk verder met antibiotica in pilvorm. Morgen ga ik eens bedenken waar ik naar toe wil. De Gili-eilanden of toch weer terug naar Java?

Het gaat naar omstandigheden redelijk goed met mijn moeder. Er zal wel een lange revalidatieperiode voor haar aankomen. Ik wil iedereen bedanken die me heeft gesteund de afgelopen dagen!xxx