Botox?!

Ik denk dat ik door één of andere muskiet ben gebeten. Op mijn arm zit een klein rood plekje dat jeukt. Ik neem een tabletje antihistamine tegen de allergische reactie. De volgende morgen word ik vroeg wakker. Alex vraagt of ik zin heb om te ontbijten aan het strand. Ik ga douchen. Tegen 8 uur kijk ik eens in de spiegel. Wat zie ik tot mijn grote schrik?!!? Mijn hele gezicht zit vol uitslag, is opgezet en mijn ogen zitten dicht. Het lijkt wel of ik een mislukte botoxbehandeling heb gehad! Neee, wat nu weer? Toch maar even naar het ziekenhuis bellen. Ze stellen me wat vragen. Wat voor uitslag? Waar? Hoe lang? Heb je het benauwd? Spontaan word ik natuurlijk kortademig en krijg ik het benauwd. Rustig blijven, Grace!! Buikademhaling..... Adem in, adem uit! Het ziekenhuis zegt dat ik nog dezelfde ochtend naar het ziekenhuis moet komen om een injectie te halen. Alex haalt me op. We besluiten om toch maar eerst te ontbijten. Aangekomen in het ziekenhuis wordt er weer van alles gevraagd. Volgens de arts is het onwaarschijnlijk dat het een reactie is op de gegeven antibiotica. Ook omdat ze eerst een allergietest hebben uitgevoerd. Het is meer waarschijnlijk dat de allergische reactie afkomstig is van eten, een insectenbeet of het warme weer. De arts verzorgt ook meteen de wond. Er komt geen pus meer uit  maar is nog wel rood. Hij stelt voor om de laatste intraveneuse antibiotica te geven. Daarna in tabletvorm. Voor de allergische reactie krijg ik pillen. Een uur later sta ik weer buiten. Ik moet even slikken van de tegenslag. Ik hou me maar voor....over 3 dagen weer onder de douche, over 5 dagen zwemmen en over 7 dagen klaar met de antibioticakuur. Overmorgen terug voor de wondverzorging.

De volgende dag ga ik samen met Alex op zoek naar een andere homestay. De mensen waar ik nu verblijf zijn aardig, maar soms kan de gastheer wat drammerig zijn. Ook omdat ik me nog niet helemaal topfit voel heb ik daar last van. Ik heb een paar homestays opgeschreven die me wel leuk leken. Het lijkt wel of we voor een of andere reisorganisatie werken. Hoe is de ligging? Te druk of te rustig? Is er wifi? De hele ochtend vermaken we ons ermee. Robbert wist ook nog een adresje. Het zag er goed uit maar niet meteen mijn keuze. Als we terug rijden stopt Robbert bij een homestay en vraagt of ik wil kijken. Nou vooruit, de laatste dan! Het blijkt een schot in de roos. Vanaf morgen dus verkassen.

De volgende dag helpt de nieuw in het leven geroepen scooterbende (Alex, Marjon en Robbert) mij met de verhuizing. Slechts één straat verder ligt mijn nieuwe homestay. Alex waakt over mij als een leeuwin over haar jongen. Hij is tenslotte mijn grote broer. Hij is bezorgd over de drammerigheid van de gastheer van de eerder genoemde homestay. In mijn nieuwe homestay krijg ik een mooie kamer. Vijf stappen naar links en ik lig in het zwembad. Weliswaar als een ballerina met één voet in de lucht.

Tegen vijf uur weer naar het ziekenhuis toe voor de wondverzorging. Ik krijg op mijn donder dat ik teveel doe. Voet omhoog en rusten! De wond is nog niet dicht. In de tropen duurt het nu eenmaal langer voordat een wond geneest. Ik vraag wanneer ik weer verder kan reizen. Ik wil eigenlijk zaterdag weer verder trekken. Gezien de wond nog niet dicht is zeg ik dinsdag. Tuttuttuttu, doet ze! Voorlopig dus niet merk ik op uit haar reactie. Overmorgen weer terug.

Marjon en Robbert hebben Alex gevraagd om ergens een hapje te eten. Gezellig dat ze mij ook mee vragen. Met de scooter steken we de bypass over. Nog even rijden en we zijn er. Het restaurant heet warung Madu Sedena. Het zit er vol met jonge mensen. Een gezellige drukte dus. Er wordt muziek gemaakt. De versterker staat op z'n allerhardst. We schuiven een paar tafels op naar achteren. Zo kunnen we in betrekkelijke rust met elkaar praten en hoeven we niet te schreeuwen. Ik kies voor udang bakar (gegrilde garnalen) en terong (aubergine). Samen met het drinken kan ik maar liefst 4 euro afrekenen.

Ik merk dat het verkassen me goed heeft gedaan. Vanochtend al om kwart over 7 op de fiets richting het strand. Fietsje aan de kant en op mijn gemak de omgeving in me opnemen. De Balinezen brengen hun offerandes naar de zee. Ze reinigen zich in het water. Mooi om te zien. Op de achtergrond zie ik de Gunung Agung (vulkaan). De vulkaan is dominant aanwezig. Ik geniet met volle teugen van Bali!!