Bukit Lawang

Vanuit Jakarta nemen we een vlucht naar de stad Medan op Sumatra. We vliegen met Lion Air. We gaan boarden en vertrekken met de bus richting het vliegtuig. Het vliegveld van Jakarta is best groot. De chauffeur rijdt en rijdt maar. Op een gegeven moment stopt hij bij een vliegtuig en stapt uit. Het lijkt wel of hij verdwaald is? Even later blijkt dat ook zo te zijn. Hij vraagt aan een aantal mensen die bij het vliegtuig staan even de weg. Blijkt dat hij inderdaad verkeerd is gereden. We keren om en rijden weer terug naar nu wel het goede vliegtuig. Gelukkig hebben ze op ons gewacht. De vlucht loopt voorspoedig. Het is altijd even afwachten met zo'n Aziatische prijsvechter. Het is wel standje vriesstand gedurende de hele vlucht. 

We worden opgehaald door iemand van Sam's Bungalows om richting Bukit Lawang te gaan. Onderweg zie ik al meteen een groot verschil met Java. Het is hier een stuk schoner. Af en toe een verdwaald papiertje maar meer ook niet. Ook de rivieren liggen niet vol met plastic en afval. Wel een verademing na Java. Het is ongeveer 4 uur rijden. Als we zo'n beetje om Medan (hoofdstad Sumatra) zijn gereden worden de wegen slechter. We worden flink door elkaar geschud. Hier beginnen ook de palmplantages. In het begin is het een prachtig gezicht maar na een kilometer of 30 denk ik houdt het nooit op. Overal waar je kijkt zijn palmbomen. Grote oranje vrachtwagens rijden we voorbij. Allemaal volgepakt met de palmolievruchten. Met grote lange stokken prikken ze de palmolievruchten uit de palmboom. Het is een en al bedrijvigheid. Het schijnt zo te zijn dat in 50% van al onze consumentengoederen palmolie zit. Indonesië ontbost op grote schaal door deze palmteelt. Een palmboom heeft 25 liter per dag nodig aan water. Ook worden de mensen uit dorpen verjaagd door de palmteelt. Uiteindelijk 'kiezen' de mensen ervoor om te werken op de palmplantage. Waar zij eerst geheel of gedeeltelijk zelfvoorzienend waren, zijn ze nu in dienst van een palmplantage. Ook de kennis van de jungle, zoals plantenkennis voor medicijnen gaat verloren. De andere kant van de medaille is dat de mensen op Sumatra in vergelijking met Java een hogere levensstandaard hebben
zover als ik het kan beoordelen. Over de gevolgen van de destructieve palmteelt kun je ook meer info vinden op http://www.palmolie.info. De chauffeur stopt in een dorp en zegt dat hier de laatste mogelijkheid is om te pinnen. Dat doen we dus dan ook. Het is nog 15 minuten rijden naar Bukit Lawang. In de verte zien we eindelijk de heuvels met jungle. Zo te zien regent het boven de jungle zegt de chauffeur. Na een kwartiertje rijden stopt de auto. We worden opgewacht door iemand om ons naar het guesthouse te brengen. Het regent inmiddels keihard! Het is zo'n 15 minuten lopen zegt hij. We kunnen ook uiteraard kiezen voor optie 2. Optie 2 is bij een mannetje achterop de scooter samen met de bagage naar ons guesthouse te rijden. We gaan voor optie 2. Sinds een paar dagen heb ik weer last van mijn voet. Rondom de wond is het opgezet. Na wat foto's van mijn voet te hebben doorgestuurd naar de kliniek op Bali is de reactie dat het waarschijnlijk littekenweefsel is. Als er iets mocht veranderen aan de wond zegt de arts, bijvoorbeeld vocht in de wond of koorts moet ik meteen naar een dokter toe. Ik moet me goed vasthouden op de scooter. We crossen over een soort veredeld voetpad met een flinke snelheid. Af en toe mensen en scooters ontwijkend door de stromende regen.

Uiteindeljk komen we als verzopen katten aan. De receptie en het restaurant liggen aan de rivier Bohorok. We maken kennis met Pippit die het guesthouse beheerd als Sam er niet is. Wij zijn de enige gasten. Het guesthouse heeft in totaal 6 huisjes. We komen even bij van onze reis. Even wat drinken. Daarna gaan we naar onze kamer toe. Het is inmiddels al donker. We lopen de heuvel op. Het huisje is eenvoudig, maar ziet er vrolijk uit. Een halfopen badkamer en een royale slaapkamer. We lopen door naar de veranda. Wat een uitzicht. Ik hoor de kolkende rivier, ik zie de schaduw van de bomen van de heuvels en hoor allerlei dieren. Dit is echt de jungle denk ik. Af en toe
komen oerang oetans ook wel naar de rivier aan de rand van de jungle zeggen ze. We worden gewaarschuwd dat we moeten opletten dat we geen etenswaren of andere spullen op de veranda achter moeten laten. De apen terroriseren hier nogal de boel schijnt het. De volgende ochtend blijkt dat ook zo te zijn. Ik zit op de veranda en hoor iets. Vanuit mijn ooghoeken zie ik iets harigs. Ik schiet in paniek  naar binnen. Even later wordt de veranda bevolkt door apen. Een aap pakt een kaars van de veranda en kauwt er wat op. Een andere aap komt naar het raam toe en kijkt me nieuwsgierig aan. Na een tijdje houden de apen het voor gezien en gaan weer naar het volgende huisje toe. Vanaf onze veranda kijken we zo de jungle in. Af en toe zie je wat struiken op en neer gaan. Als we goed kijken zien we dat het moeder en kind oerang oetang zijn. Dat is een machtig gezicht. Echt genieten! Morgen gaan we het park in met een gids. Hoop dat mijn voet zich een beetje koest houdt!