Weerzien

Het lijkt of we elkaar gisteren nog hebben gezien. Maar wat is het fijn om Berend weer te zien! 

We gaan naar hetzelfde hotel in Jakarta als waar ik met Kania ben geweest. Ik ken het buurtje namelijk al een beetje. Ik laat Berend met het heerlijke 'streetfood' kennis maken. We eten pecel lele (meerkat). Zoals ik had verwacht vindt hij het heerlijk. De volgende ochtend lopen we naar de Monas (monument). Het is zondag, dus half Jakarta is te vinden in het park. Berend kijkt z'n ogen uit. We lopen richting de Istiqlal. Het is één van de grootste moskeeën van Indonesië. Het is even zoeken naar de ingang. Onze slippers nemen we aan onze hand mee naar binnen. Het krioelt er van de mensen. Er wordt iets omgeroepen. 'Sir, sir'! Ik zie iemand naar Berend wijzen. De man komt naar ons toegelopen en zal ons rondleiden zegt hij. We gaan een kamer binnen. Onze slippers kunnen we achter laten. We krijgen beiden een 'kamerjas' aangereikt. Door de hitte buiten is mijn huid klam en vochtig, en dat gaat meteen in de synthetische kamerjas zitten zodra ik die aantrek. We lopen een beetje giechelende de man achterna de trappen op. We zijn boven aangekomen. Het is een indrukwekkend gezicht. De koepel van de moskee is enorm. Beneden zien we mensen bidden. Onze gids maakt een foto van ons. Leuk voor in het plakboek denk ik. Hij vertelt over de bouw van de moskee en legt de symbolen uit. In de moskee kunnen ongeveer 120.000 mensen in. Tijdens de rondleiding zie ik mensen bidden, maar ook met elkaar praten, een dutje doen en ik zie mensen zelfs eten! Echt wonderlijk. Het ziet er heel natuurlijk uit. Het is een ontmoetingsplaats om 'samen te komen'. Mooi om te zien! Ik vind het heel bijzonder om een 'kijkje' te mogen nemen in de moskee. Even later gaan we terug naar het hotel om onze zwemspullen te pakken. Zodra we richting zwembad lopen zien we donkere wolken. Bij een kaki lima stoppen we even om wat te eten. Een man komt naast ons zitten en vraagt of het 'lekker' is. Hij spreekt redelijk Nederlands. Zijn opa zat bij het KNIL. Het is een van de nazaten die door omstandigheden na de onafhankelijkheid in Indonesië is gebleven. We hebben weer voortreffelijk  gegeten. Het begint te waaien en te regenen. Berend gaat alvast onder een boom staan om te schuilen. In de afgelopen twee maanden is dit pas mijn tweede tropische regenbui overdag. Één man met visie had al een zeil boven zijn kaki lima gespannen. Samen met z'n vijven proppen we ons onder het zeil om te schuilen. Wel lekker intiem zo op een kluitje staan met elkaar. Ondertussen wordt er vrolijk gekletst met elkaar. Nadat het opgehouden is met regenen lopen we naar het hotel. We willen een vlucht voor morgen naar Sumatra boeken. De vluchten zitten bijna allemaal vol, en de tickets die er nog zijn zijn belachelijk duur. Uiteindelijk lukt het s'avonds om een vlucht te vinden die betaalbaar is maar wel een dag later vertrekt. We hebben beide zin in saté. We lopen de straat af en gaan bij een Padang tentje zitten. Het is al wat later op de avond en het is niet zo heel druk meer. We bestellen saté en wat te drinken.  Aan de tafel zitten een paar mannen van bladeren mandjes te vlechten. Het lijkt op een Balinees offermandje. Ik word uitgenodigd om ook een mandje in elkaar te vlechten. De man is zo snel en behendig. Ik kan het al snel niet meer volgen. De mandjes worden van palmblad gemaakt. Daarin gaat rijst. Als ze de mandjes met rijst hebben gekookt geurt de rijst naar palmblad. De mannen komen allemaal uit Padang (West-Sumatra). We kletsen gezellig met elkaar en ze leren ons woorden uit de streek Padang. Het is een vrolijke boel. 

De volgende ochtend gaan we op pad naar oud Batavia. We willen graag het museum in het oude bankgebouw bezoeken. Het is maandag dus helaas zijn alle musea zijn gesloten. We gaan op het Fatahilla plein wat drinken bij 'Cafe Batavia'. Het is een gebouw van 200 jaar oud. het was ooit het administratiegebouw van de VOC. Pas later is het omgebouwd tot restaurant. Er is gelet op het gebruik van authentieke materialen. Als je de ruimte binnenkomt zie je banken, tafels en stoelen staan. Een mooie trap leidt naar boven. Overal hangen foto's. Soms originele foto's van filmsterren uit de jaren '30. We krijgen een tafel bij het raam toegewezen. Je hebt zo een mooi overzicht op het plein. Je kunt hier gemakkelijk een halve dag door brengen. Gewoon al door naar de foto's te kijken aan de muur of vanuit het raam op het plein te kijken en ondertussen wat eten en drinken. We lopen nog wat door oud Batavia. We willen een taxi pakken naar het hotel. We worden aangesproken door een man. Hij spreekt Nederlands. Hij zegt dat hij 59 jaar is, maar hij ziet er echt veel ouder uit. We praten wat met elkaar. Hij stelt voor om ons naar Glodok te brengen. Glodok is een Chinese wijk in Jakarta. Twintig jaar geleden waren hier de laatste ernstige anti-Chinese rellen. Dit heeft uiteindelijk geleid tot het aftreden van Suharto. We bezoeken een markt in Glodok. Naast groente en fruit zie je ook veel kikkers in de kramen liggen. We bezichtigen de Chinese tempel. Van al het geloop krijg ik weer last van mijn voet. We pakken de taxi terug naar het hotel en gaan 's middags lekker zwemmen in het zwembad. De rest van de dag doen we het rustig aan, want morgen wacht ons een lange reisdag naar Sumatra.