Dansen op de vulkaan

Om 12 uur word ik opgehaald. Ik probeer wat te slapen die avond. Het lukt me niet echt. Om 10 voor 12 bellen ze waar ik blijf. Mensen van de tijd denk ik. Ik word opgewacht door de man van het reisbureau. We maken een praatje. Waar ik vandaan kom en of hijzelf uit Malang komt etc. We moeten even wachten tot de jeep komt. Niet veel later stopt een jeep. Ik maak kennis met Moko, onze chauffeur en gids van de dag. Verder zit er een stel in de jeep. Nicolas en Tiffany. Ik mag voorin zitten. Ik probeer een gesprekje aan te knopen met Moko. Hij spreekt niet zo heel veel Engels. Hij verontschuldigt zich daarvoor. Geen probleem zeg ik. Hij zegt dat we de eerste 2 uur kunnen slapen. De weg is dan nog goed. Na een kwartier denk ik al, hoezo is de weg goed?! Ik word zo'n beetje alle kanten op geslingerd? Ik probeer wat te slapen. Lukt niet echt heel goed! Na een uurtje of 2 gaan we inderdaad de berg Panjakan op. Haarspeldbochtenwerk eerste klas. Gelukkig is het donker en zie ik niet al te veel. Ik heb namelijk het idee dat de weg naar de top nogal gevaarlijk is. Rond 3 uur stoppen we. Er staan allemaal huisjes langs de kant van de weg. Het is koud buiten. Moko zegt dat het vandaag een goede dag is voor de Bromo. Helder en weinig bewolking. We krijgen koffie om warm te worden. Dat is wel nodig! We gaan aan een tafel zitten. We krijgen pisang goreng voorgeschoteld. Vers en net uit het vet. Ik verbrand ouderwets om het zo maar te zeggen 'munne bakkes'. Ondertussen praat ik wat met het stel. Ze komen uit Parijs. Ze hebben in totaal 3 weken vakantie. Hun reisschema is nogal vol zo te horen. Nog een dag Malang, daarna door naar Surabaya. Ze vliegen dan naar Singapore toe om vrienden te bezoeken. Ze zijn zelfs naar Sulawesi geweest. Ze vonden het erg indrukwekkend! Ze geven wat tips. Ook over hotels. Hun budget ligt wel iets hoger dan de mijne. Een 'leuk hotel' kost ongeveer 80 euro per nacht bij hun. Bij mij is dat ongeveer zo'n 10 euro. Maar ja, ze zijn ook maar 3 weken op reis. We praten over van alles en nog wat. Over werk, Indonesië en de aanslagen in Parijs. Het zijn leuke mensen. Ook als ze iets tegen elkaar zeggen spreken ze Engels. Ook weer een vooroordeel minder. Moko zit samen met de andere gidsen rond een kacheltje met kolen. Ze praten voluit en lachen veel. Elke nacht zien en spreken ze elkaar, elke nacht nieuwe toeristen en elke nacht niet slapen. Lijkt mij doodvermoeiend.Ik kachel zo'n beetje in. Ik merk dat ik moe ben. Rond 4 uur lopen we naar de top. Er zijn nog niet zoveel mensen. Moko zegt dat we hier moeten blijven staan. Dit is de mooiste plek om de zon op te zien komen.  Ik zie de Bromo liggen. Onafgebroken komt er een flinke rookpluim uit de vulkaan. Zou het wel veilig zijn denk ik? Af en toe hoor je de vulkaan ook zelfs. Woosh, woosh! Best wel eng. Nu maar wachten tot half 6. Nog 1,5 uur te gaan!! Ik krijg het steeds kouder ondanks mijn dikke vest en sjaal. Volgens Moko is het vandaag niet zo heel erg koud. Ik probeer maar wat te bewegen. Stampen met mijn voeten zodat mijn tenen er niet afvriezen. De omgeving is een sprookjesachtig tafereel. Beneden in de caldera hangt dauw, daarboven steekt de Bromo en daarachter nog eens de vulkaan Semuru uit. Het ziet er mystiek uit. De Bromo is slechts 2392 meter hoog en de Semuru 3676 meter. Naarmate het later wordt zie ik steeds meer lichtjes in de caldera. Het zijn allemaal jeeps op weg naar de top. Echt een heel apart gezicht! Ook zie ik de lichtjes van de omringende dorpen van de Tenggerbevolking. De Tenggerezen zijn afkomstig uit Bali. Zij geloven dat de Bromo een heilige berg is. Ik ruik ook weer de wierooklucht die je ook op Bali ruikt. Jaarlijks wordt het feest "Yadnya Kasada" opgedragen aan de vulkaan Bromo. De bewoners van de Tenggergebergte hopen hiermee een nieuwe uitbarsting te voorkomen. Op deze dag verzamelen de bewoners uit de Tenggergebergte zich bij de nog actieve krater van de Bromo om offers aan de vuurgod van Gunung Bromo, Betoro Bromo, te brengen. Deze offers bestaan uit naast groente, fruit, rijst en bloemen ook uit o.a. kippen en geiten. Het wordt steeds drukker aan de top. Volgens Moko 150 jeeps per nacht. Ik grijp me vast aan het hekwerk. Het lijkt wel of ik naar een concert ga. Wachten tot de deuren opengaan. Het wordt steeds lichter. En ja, we staan eerste rij. Toch blij dat we als een van de eersten waren! Ik kan moeilijk beschrijven hoe het is als de zon opkomt. Het is een machtig mooi gezicht. Alle kleurstellingen veranderen per seconde. De Bromo zie ik steeds beter. Ik vergeet gewoon foto's te maken en de mensen om me heen hoor ik niet meer. Wat een spektakel om te zien! Even later dalen we met de jeep de berg af. Nog even wat foto's maken.

We dalen nu met de jeep helemaal de berg af richting caldera. We stoppen midden in de woestijn van zand en as. Het lijkt de maan wel. Tijd voor ontbijt. Daarna is het tijd om de Bromo te beklimmen. We worden opgewacht door mannen met kleine paardjes. Ze komen uit het Tenggerdorp. We besluiten om te gaan lopen. Het is ongeveer 45 minuten naar de top. Dus al met al 1,5 uur heen en terug. Al snel merk ik dat mijn benen verzuren door het hoge tempo, het mulle zand en dat we op meer dan 2000 meter hoogte zitten. Mijn voet begint ook te vervelen. Even tandje terug. Ik zeg tegen de jeugd dat ik rustiger aan ga doen en dat zij door kunnen lopen. Bovenop de vulkaan moet je ook nog meer dan 200 treden op. De treden liggen vol met zand en as. Best linke soep. Nou, moeke is boven. Het uitzicht is spectaculair. Ondanks mijn hoogtevrees kan ik ervan genieten. Toch word ik best bang van de rook die uit de vulkaan komt en vooral het geluid wat uit de krater komt. Ik doe mijn best om in de krater te kijken. Het is gewoon eng! Ik besluit maar weer naar beneden de trap af te gaan. Ik verstijf helemaal! Ik ben bang dat ik zo de berg afrol. Ik ga op mijn kont de trap af. Een man ziet mij zo stuntelen en pakt mijn hand. Achteraf kan ik er wel om lachen. Gelukkig hoor ik achteraf dat Tiffany het ook doodeng vond. We zoeken Moko weer op. We rijden nu door de caldera. Het lijkt wel een Dakar rally. We vliegen door de lucht met de jeep. Het is een enorme grote caldera. Aan de ene kant is het een maanlandschap en aan de andere kant van de Bromo is het groen met allerlei bloemen. Wat me opvalt in het gebied is de stilte. We hobbelen door en gaan weer een berg op. We rijden over hele smalle wegen over een bergkam. Links en rechts zie je overal gewassen. Op elke vierkante meter verbouwen ze iets. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Ook in geen enkele reisgids gelezen over dit gebied. We stoppen bij een dorpje om van het uitzicht te genieten. Jongens zijn een balletje aan het trappen naast het kerkhof. Ik zie in de verte een oude man of vrouw gebukt lopen met de oogst van de dag.

We rijden weer verder. De weg is niet breder dan een gemiddeld fietspad in Nederland. Na even rijden en we komen aan bij air pelangi. Het is slechts 700 meter  lopen naar de waterval volgens Moko. Het is naar beneden en dan weer naar boven en lopen over modderige paadjes. De hitte werkt ook niet mee. Al best wat wandeltochten gemaakt in mijn leven maar nu zak ik zo'n beetje door mijn hoeven.  De waterval is echt de moeite waard! We bewonderen het natuurgeweld en gaan dan weer terug. Weer de jeep in. Onderweg zien we cassave, suikerriet en heel veel appelbomen. Ik vraag aan Moko hoe de kleine appels smaken. Zoet of zuur? Hij trapt op de rem en gaat op een holletje richting kraam. Hij komt terug met z'n handen vol appels. Ze smaken heerlijk! Aangezien Moko weinig Engels spreekt probeer ik Behasa Indonesia te spreken. De paar lessen die ik in Nederland heb gevolgd zijn niet voldoende om hele gesprekken te voeren maar het is voldoende. We hebben er beide lol in.

De laatste stop is een hindoetempel. Er ligt een mooi gecultiveerd grasveldje omheen. Het ziet er te netjes uit vind ik. We beklimmen de tempel. We houden het snel voor gezien. Het is daarna nog een uur rijden naar het hotel. We zijn volgens mij allemaal bekaf. Het was een intensieve maar mooie dag. Ook dankzij Moko!