Mysterieuze Sam

In Bukit Lawang verblijven we in Sam's bungalows. Sam's bungalows kun je niet via een of andere bookingsite boeken. Het enige wat ik kan vinden is een eenvoudige website met contactformulier. Vanuit Jakarta stuur ik Sam een berichtje en vraag of er een huisje beschikbaar is. Ik krijg een vriendelijk bericht terug van Sam dat er inderdaad plaats is. Over en weer mailen we elkaar nog een paar keer. Aangekomen in Sam's bungalows maken we kennis met o.a. Pippit. Pippit neemt de zaken waar als Sam er niet is blijkbaar. Pippit is aardig en charmant. Weet de gasten om zijn vinger te winden. Apri en nog een andere jongen nemen de bestellingen op in het restaurant. In de keuken staan twee jonge meisjes. Het eten in het restaurant is lekker, vers en lijkt met liefde bereid te zijn. Na dag 2 ben ik benieuwd of we onze mysterieuze Sam nog te zien krijgen?

Ondertussen vermaken Berend en ik ons prima in Bukit Lawang. We verkennen te voet de omgeving, gaan naar de plaatselijke markt, hangen een beetje in de hangmat op de veranda van ons huisje en praten met wat mensen. Er zijn niet zoveel toeristen in Bukit Lawang. Als we mensen tegenkomen groeten ze ons. Er heerst hier een laidback sfeertje. Ook de kinderen in Bukit Lawang vinden het leuk om een paar woorden of zinnen Engels te oefenen. 

Vanuit het restaurant van Sam's bungalows kijk je over de rivier zo het park in. De tweede dag zien we al orang oetans aan de overkant. We gaan nog een trekking maken, en hopen dat we ze van iets dichterbij kunnen observeren. De makaken in Bukit Lawang zijn verre van schuw. Ze terroriseren zelfs het dorp zo'n beetje. Ze waarschuwden ons al dat we onder geen beding spullen op de veranda of in de badkamer achter moesten laten. De badkamer is een semi-open badkamer. Rond 6 uur in de ochtend horen we op het golfplaten dak gebonk. Wat zou dat zijn? Even later wordt ons balkon bevolkt door brutale makaken. Ze gluren nieuwsgierig naar binnen. Ze staren zelfs naar wat spullen op de vensterbank. Als ik de badkamer in loop zie ik drie apenkopjes mij aankijken. Toch maar even wachten denk ik! Zodra de makaken in de buurt zijn in de komende dagen vluchten Berend en ik ons huisje in. Het moet niet gekker worden! De makaken planten zich razendsnel voort. Ze hebben geen echte natuurlijke vijanden. Aan het einde van ons verblijf hebben ze in ieder geval een handdoek, slippers, een shirt en een korte broek meegenomen. Alles hebben we teruggevonden behalve de slippers. De slippers hebben ze gesloopt en opgegeten. De groep makaken wordt steeds groter en groter in Bukit Lawang. Aan alles kun je merken dat ze weinig eten kunnen vinden. Van de mensen horen we ook dat ze van alles uit restaurants weg pikken. 

De eerste nacht schrok Berend al wakker van een geluid in onze slaapkamer. Was het een gekko, een rat of een ander eng beest. Berend is nog op onderzoek geweest, maar helaas.... Ik denk dat Berend te veel Bintang op heeft of tropenkolder heeft opgelopen. Een paar nachten later hoor ik ook hetzelfde geluid. Berend heeft toch gelijk gehad. We zijn er nooit achter gekomen wat het geweest kan zijn. 

Nog steeds hebben Berend en ik mysterieuze Sam nog niet ontmoet. Ik vergeet telkens aan Pippit te vragen of Sam misschien een paar dagen weg is. Ik ga zelfs zo ver dat ik ga googelen op Sam. Ik weet het.....soms gaat mijn nieuwsgierigheid te ver! Het enige dat ik kan vinden is een foto van zijn grootvader op de rivier Bohorok. De allerlaatste dag zijn onze roepia's op. Ahmed biedt aan om Berend naar het dorp 10 kilometer verderop te brengen om te kunnen pinnen. Ze vertrekken samen op de scooter. Binnen drie kwartier zijn we terug zegt Ahmed  geruststellend tegen me. Zoals ik al had verwacht blijven de heren veel langer weg. Ahmed neemt Berend nog mee naar zijn huis. Het is een eenvoudig huis van bamboe. Berend maakt kennis met de vrouw van Ahmed. Natuurlijk moet er ook iets gedronken worden etc. Ahmed neemt Berend ook mee naar Sam's huis. Laat Sam nou net weg zijn?!

De laatste avond komt Ahmed naar ons toe in het restaurant. Sam is in aantocht vertelt hij. Zou het er nu echt van komen dat we Sam ontmoeten? Ja hoor, een vriendelijke goedlachse jonge man komt naar ons toe. Het is Sam. We vertellen Sam dat we genoten hebben van ons verblijf en dat de mensen die er werken geweldig zijn. Sam luistert het bescheiden aan. Hij vertelt dat zijn opa in de beginperiode van het park er heeft gewerkt. Daarna ook Sam's vader. We kletsen nog wat. Sam is pas 26 jaar oud. Hij heeft het 'goed' voor elkaar. We nemen hartelijk afscheid van elkaar. Mysterie Sam is opgelost!

PS foto's zijn te zien in het album 'Bukit Lawang'