Palangkaraya

We nemen vanaf het vliegveld een taxi naar ons guesthouse Sola Gracia. Het is inmiddels donker. Als we aankomen bij het guesthouse in een of andere sjieke wijk maken we kennis met Jessica. Ze spreekt goed Engels. Ze geeft me haar nummer en zegt dat we haar kunnen bereiken als we vragen hebben. Even later via WA laat ze weten waar er een supermarkt te vinden is en een leuk restaurant. We lopen naar het restaurant toe. Het blijkt een ‘hotspot’ te zijn voor Harley Davidsons aanhangers. De eigenaar komt een praatje maken. Hij heeft altijd in Jakarta gewoond, maar nu werkt hij in Palangkaraya en voor de ‘fun’ runt hij ‘s-avonds het restaurant. We maken het niet te laat, want het was een lange dag. 

We krijgen van Jessica te horen dat het niet mogelijk is om rechtstreeks naar Loksado te gaan vanuit Palangkaraya. Dit gaat altijd via Banjarmasin. We besluiten om dan morgen toch maar naar Banjarmasin te gaan om zo bij de Meratus Mountains uit te komen. We willen vandaag graag de stad verkennen met de scooter. Het is erg warm vandaag, misschien dat we ook nog ergens kunnen zwemmen. Jessica stuurt alle info door. We gaan op zoek naar de scooterverhuur. Ligt volgens Google op een kwartier lopen vanaf het guesthouse. Moet dus te doen zijn. Onderweg zien we dat het druk is bij een warung. Even stoppen voor ontbijt. Heerlijk gegeten en juice sirsak gedronken. We kunnen de scooterverhuur niet vinden en blijven maar rondjes lopen. Ik vraag in mijn beste BI de weg, maar ze weten niet wat we bedoelen. Opeens stopt er een auto. De vrouw vraagt in het Engels waar we naar op zoek zijn. We leggen het uit. Ze zegt dat we kunnen instappen en dat ze ons zullen brengen. Even op adem komen in de airco. Indonesiërs zijn altijd zo vriendelijk en behulpzaam. Ook met hen kunnen we het adres niet vinden,  en de man stapt uit om te vragen aan iemand die in zijn garage aan het werk is. Toeval bestaat niet want juist net die man verhuurt scooters. We bedanken de mensen voor hun hulp. De man van de scooterverhuur spreekt ook al zo goed Engels. We kunnen voor 1 dag een scooter huren. Hij geeft het 06-nummer van een vriend van hem. Zijn vriend is gids in het nabij gelegen park maar ook in de Meratus. We gaan op weg naar de rivier. Palangkaraya is een uitgestrekte stad. Heel erg schoon en met mooie wijken. In 1957 heeft Sukarno het aangewezen als de beoogde hoofdstad van Indonesië. Tot op heden loopt de discussie nog steeds schijnt het. We rijden wat rond en gaan op zoek naar het zwembad. We vermaken ons die middag prima aan het zwembad. Leuk om te zien hoe Indonesiërs zwemles krijgen, en hoe ze met elkaar omgaan. Nog even een stop gemaakt bij een winkelcentrum om voor de reis van morgen wat inkopen te doen. Als we weer naar het hotel willen gaan regent het inmiddels erg hard. We wachten maar even met rijden. Als het wat minder hard regent rijden we snel terug naar het hotel. Ik wil online tickets boeken voor vervoer van morgen, maar alles zit al vol. De man van de scooters tipte ons al over taxivervoer. Als de ergste bui voorbij is wagen we het erop rijden we naar het reisbureau, en hopen nog net op tijd te zijn om tickets te kunnen kopen. We spreken de chauffeurs, maar we kunnen helaas nu geen tickets kopen. Wat nu? Morgenochtend dan maar terug? Onze redder in nood Jessica maar eens een berichtje sturen. Morgenochtend zal ze contact opnemen met de taxiservice en e.e.a. proberen te regelen. De volgende ochtend laat Jessica weten dat de rit van 8 uur al vol zit. Om 10 uur zijn er nog net 2 plaatsen vrij. Dat is mooi!

Ik kom erachter dat ik een teek heb. Oei, niet zo best!! Waar heb ik dat toch weer opgelopen? Berend kan gelukkig de teek met kop en al eruit halen. Natuurlijk voel ik me meteen beroerd ervan. Meer de gedachte dat die teek op me zat en dat ik geen idee heb hoe lang. De komende weken de plek maar goed blijven controleren.