Thuis
8 juni 2016 - Eindhoven, Nederland
Wat waren het toch een schitterende 75 dagen in Indonesië. Ik heb van het begin tot het eind genoten. Al met al zo'n bijna 34.000 kilometer op de teller staan. Ik had al langer de wens om eens te kijken hoe het is om alleen te reizen. Net zoals vele mensen hier in het westen wordt je opgeslokt door de waan van de dag. Werk, kleine en grote zorgen en de dagelijkse beslommeringen. Wat was het fijn om de afgelopen periode even niets te moeten en te hoeven. Even helemaal niets!
Ik heb bijzondere mensen ontmoet waar ik veel van heb geleerd. Die ervaring draag ik de rest van mijn leven mee. Ook heb ik het af en toe moeilijk gehad. Zorgen om mijn moeder, mijn voet en het thuisfront. Het geconfronteerd te worden met armoede was heftig. Kinderen ontmoet die ondanks hun armoede zo vrolijk en standvastig in het leven staan. Ik heb angsten overwonnen. Heerlijk gegeten. Inspiratie opgedaan. Ik heb intens genoten van de mensen in Indonesië. Erg lief, behulpzaam en zachtaardig. Ook wel eens gebaald omdat wat voor hun soms logisch lijkt het voor mij totaal niet was. Wat een schitterende natuur heeft Indonesië. Af en toe ook wel triest geworden van de vervuiling van het land. De rotzooi in de rivieren, smog en het plastic in de zee. Het achteloos weggooien van rotzooi op straat. Een ander ruimt het wel voor ze op of anders gewoon niet. Het interesseert ze gewoon niet.
Het samen reizen met Kania was fijn. Even aan het handje te worden meegenomen was goed voor mij. De tijd in Bali met Alex (Baliboy) was bijzonder. Samen de zorgen delen om onze moeder.
Wat heb ik veel gezien denk ik als ik de foto's terug kijk. Java was prachtig, Sumatra indrukwekkend en Sulawesi was overdonderend. Helend waren de Gili's voor mij.
Het samen op pad zijn met Berend was geweldig. De reiservaringen kunnen delen. Hondsmoe zijn na 48 uur reizen, afzien op de scooter, samen met een cocktail in de hand de zon zien ondergaan en nog zo veel meer.
Het schrijven van mijn reisblog was een perfecte manier om alle indrukken van mij af te kunnen schrijven en te delen. Ik vond het fijn om alle lieve, ontroerende en grappige reacties te lezen.
Ik ben dankbaar voor de support van 'thuis' om deze reis te gaan maken. Voel me gezegend met het fijne clubje mensen om me heen.
Het is goed om weer thuis te zijn!
Grace
En nu lekker nagenieten met je familie!
Dank dat alles goed verlopen is en weer thuis te zijn ! Een fijn weerzien
binnenkort. Lees het artikel in National Geographic van april 2016. Gaat
eveneens over Toraja / Sulawesi.
Liefs en groetjes, Pa
Eens bij ons in het Belgiese te komen eten! Groeten van mij. Henk de Vries.
Wat een onvergetelijke roadtrip en vooral ook dat jullie een gedeelte samen hebben kunnen doen!
Grace vermoedelijk heeft deze reis zo een invloed gehad dat je later spreekt over voor of na mijn reis naar Indonesië. Nu maar even echt mentaal landen in Nederland en dan roept de plicht weer!
Hartelijke groeten van Stella
Grace